We choose to go to the Moon in this decade and do the other things,
not because they are easy"

Ons eerste gesprek is al weer van een paar jaar geleden. Het begon met een zakelijke klus. Ik had een narratief nodig voor Salland Zorgverzekeringen en via Felix Tenniglo kwam jij naar voren. Bij deze opdracht bleef het niet want mooie gesprekken bleven ons volgen. We kwamen erachter of all places we beiden uit Deventer kwamen en zelfs dezelfde school hadden gedeeld; Alexander Hegius. Dat ik een kampioen spijbelen was. Een bulderende lach vulde de ruimte. ‘Wereldkampioen spijbelen, dat was ik’ riep je met jouw kenmerkende baritonstem. Dat schepte een band tussen ons. In één van onze gesprekken vertelde ik dat door mijn creatieve chaos een grote voorliefde voor symmetrie had ontwikkeld. Waarop jij een omschrijving gaf van jouw kledingkast. Hoe alles op de juiste volgorde lag. Lachend zei ik dat ik zojuist mijn meerdere had ontmoet. 

Wat mij buiten je creatieve talenten zo aansprak was de b(l)ik verandering als het over je zoon ging. Zo liefdevol en vol trots waren je woorden als het over hem ging. 

Terwijl je lijf protesteerde was je onverzettelijk in je drang om de wereld te voorzien van mooie en wijze verhalen. En daar was je erg goed in. Toen was ik aan de beurt, ook mijn lijf protesteerde vanwege serieuze gezondheidsklachten. Wat ik ongelofelijk heb gewaardeerd is dat je in die periode mij herhaaldelijk voorzag van uitstekend advies. Je vertelde niet alleen uit eigen ervaring maar bracht ook jouw levenskunsten op mij over. Zo herinner ik me één van onze gesprekken waarin ik mijn frustratie deelde over het hardlopen, dat het niet meer ging. Je simpele woorden luidde; ‘dan wil het lichaam dat niet, ga dan wandelen. Wees niet zo streng voor jezelf.’ Om vervolgens binnen een paar minuten mij een video te sturen waarin je een mooie wandeling liet zien door jouw Rotterdam. 

Je was nog druk bezig met schrijven van je nieuwe boek met de titel; Na de zondvloed. Vol overgave vertelde je de richting die het boek zou nemen. Toen ik aangaf dat vanwege mijn gezondheid het lezen lastig verliep en dat de vertellers van boeken op Storytell zo ongelofelijk slaapverwekkend waren kwam je direct in actie. Binnen enkele dagen had je voor mij het gehele eerste hoofdstuk ingesproken. ‘Zo dat is in ieder geval niet slaapverwekkend’ sprak je erbij. Ik vond dat zo verdomd aardig. Dankjewel Manfred. 

Pasgeleden appte je ‘Binnenkort spreken we elkaar’. En dan krijg je het bericht dat je er niet meer bent, ineens. Wat een kut bericht, ben er stil van. Ik proost vanavond op jou met jouw fameuze Westmalle Tripple. Een groot copywriter en een mooi mens is ons ontvallen, fijn dat je er was. Ik wens je naasten alle kracht en sterke toe in deze moeilijke tijd.