Een mooie zomerse dag, een perfecte dag voor het strand. De jongste kinderen spelen veilig in de waterlijn, druk in de weer met schepjes en emmertjes. Vandaag is het zo'n dag dat de mooiste zandkastelen worden gecreëerd. Met de grootste inspanning en in volle concentratie halen ze alles uit de kast. Wat een werk wordt er verzet. Maar naar verloop van tijd komt de onvermijdelijke vloed opzetten. Beetje bij beetje nemen de golven het zandkasteel onderhanden. Het kasteel waar uren aan is gewerkt wordt door de golven vakkundig gesloopt.  

Ik kijk geïnteresseerd naar dit tafereel. Ineens valt het op; kinderen die totaal verschillend reageren op deze rampspoed. Het ene kind huilt keihard over wat de golven haar zandkasteel aandoen. Ze loopt uiteindelijk samen met haar moeder van de plek des onheils weg terwijl de tranen over haar wangen blijven biggelen. Een ander kind gaat onverstoorbaar een paar meter verderop opnieuw beginnen met het bouwen van een nieuw zandkasteel. De opkomende golven zijn voor dit kind een gegeven. Dit kind laat door een paar golven haar strandplezier niet vergallen. 

Beide kinderen laten een geheel verschillende reactie op tegenslag zien. Hoe zou jij reageren wanneer je te maken krijgt met tegenslag of afwijzing? Word je boos, verdrietig of begin je gewoon verderop overnieuw? Je hebt altijd een keuze, kies bewust!