Het is al laat in de middag. We zijn aanbeland in een typisch Engels landschap waar de heuvels net zo grijs zijn als de wolken. De regen miezert vandaag onophoudelijk naar beneden. Een man in het zwart staat alleen en completeert het decor. Fier rechtop staart hij naar de naargeestige heuvels en trotseert gewapend met zijn paraplu de regen. Dichterbij gekomen hoor ik zijn gemijmer: 'Onze wereld is chaotisch van aard. Kijk, zelfs de weersvoorspellingen zitten er steeds naast.' Deze man blijkt Marcus du Sautoy te zijn, een professor wiskunde aan de Universiteit van Oxford.

Net als Marcus wil iedereen graag weten of de zon gaat schijnen, of dat het gaat regenen. Voorspellingen zijn kennelijk erg belangrijk voor ons. Het geeft ons een gevoelsmatige controle over bepaalde situaties. We willen ons leven graag plannen rond de wispelturigheid van het weer. Een bijna nutteloze bezigheid want iedereen ervaart dat lange termijn weervoorspellingen weinig betrouwbaar zijn. Het lukt ons maar niet, ondanks de geavanceerde wiskundige weermodellen die tot onze beschikking staan.

Zijn er dan geen andere methoden om te voorspellen? Marcus laat ons een eenvoudige aanpak zien, dat een groep mensen meer weet dan een enkel individu. Het bewijs levert hij door het herhalen van een aloud experiment. Hij vraagt 160 willekeurige mensen om te raden hoeveel snoepjes (Jelly Beans) er in een grote pot zitten. Terwijl Marcus de snoepjes in de pot deed heeft hij ze exact geteld. Hij telde in totaal 4.510 snoepjes. Van de 160 ondervraagde mensen zit het merendeel er geheel naast en slechts vier mensen komen in de buurt van het juiste aantal snoepjes. Echter, bij het optellen van alle schattingen en deze te delen door de hele groep blijkt de collectieve schatting van de groep er maar 4 snoepjes naast te zitten. De groep weet duidelijk meer dan het individu, ook wel ‘The Wisdom of the Crowd’ genoemd.

De wisdom of crowds betekent dat een groep slimmer is dan haar slimste individu. Essentieel voor ‘wisdom’ is onafhankelijkheid en diversiteit van de groep. Als er teveel onderlinge interactie is tussen mensen raakt wijsheid verloren omdat we elkaar dan gaan napraten en minder kritisch nadenken. Sociale media vormt daarom een bedreiging voor de ‘wisdom of crowds’ in onze tijd. 

Maar als we samen dichter bij het juiste antwoord komen, waarom blijft het bepalen van de strategie vaak voorbehouden aan het topmanagement van een organisatie? Veel organisaties kennen nog het traditionele strategiemodel door iedere drie tot vijf jaar ‘heisessies’ te houden en daar de strategie vaststellen. De kennis en kunde van de werknemers wordt zelden meegenomen. Medewerkers weten pas van de strategie als ze het eindresultaat in de vorm van een gelikte presentatie krijgen te zien. Waarom activeren we niet de kennis en kracht van de medewerkers en klanten?